Karşıyaka Engelliler Spor Kulübü, Birinci Lig Maksatlı Çaba Veriyor

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

İZMİR’in Karşıyaka ilçesinde Hüseyin Erdal Denizaslanı’nın (64), kendisi üzere bedensel engelli 7 arkadaşıyla bir ortaya gelerek 25 yıl evvel kurduğu Karşıyaka Engelliler Spor

3 yaşında çocuk felci geçirdiği için felç kalarak tekerlekli sandalyeye mahkum kalan Hüseyin Erdal Denizaslanı, bedensel pürüzlerin yaşama ve muvaffakiyete mahzur olmadığını gözler önüne sermek için 1999 yılında 7 engelli arkadaş bir ortaya gelerek Karşıyaka Engelliler Spor Kulübü’nü kurdu. O günden bu yana da çabalarını sürdürüyorlar. Defalarca ligde birincilik, ikincilik ve üçüncülükler elde ettiklerini belirten Denizaslanı, lakin her keresinde maddi imkansızlıklardan başa dönmek zorunda kaldıklarını söyledi. Geçen yıl Türkiye Tekerlekli Sandalye Basketbol 2’nci Ligi’nde Türkiye üçüncüsü olduklarına dikkat çeken Denizaslanı, “Bu sene de tıpkı formda gayemiz play-off oynamak. Akabinde da elemeleri geçip, birinci lige çıkmak. Maçlarımız 23 Kasım’da başlayacak. Şu an 14 kişilik bir grubumuz var. Tıpkı vakitte transfer süreci de devam ediyor” dedi.

‘BEYİNSEL VE DÜŞÜNSEL OLARAK DA RAHATLIYORSUNUZ’

Basketbola 38 yaşında başladığını vurgulayan Denizaslanı, “O vakte da kadar engelli bireylerle hiçbir işim olmadı. Bizim devrimizde engeliler için bir spor aktivitesi de yoktu. Birinci kez 1989 yılında başladı. Bir yıl sonra da faal hale geldi. Spor, bütün insanların hayatında olduğu üzere toplumsallaşmayı, vücudunun sıhhatini müdafaasını sağlıyor. Etkin hale geldiğiniz için beyinsel ve düşünsel olarak da rahatlıyorsunuz. Bu da aslında günlük hayatımızın da sisteme girmesini sağlıyor. Zira spora başlayan arkadaşlarımın ortasında daha sonra iş sahibi olanlar oldu” diye konuştu.

‘SPOR VASITASIYLA TOPLUMSALLAŞMA İMKANIM OLDU’

Bebeklik devrinde çocuk felci geçirdiği için tekerlekli sandalye ile ömrüne devam eden Koray Cömert (49), “2000 yılından Çorum’dan İzmir’e geldim. Bir arkadaşım vasıtasıyla kulüple tanışma imkanımız oldu ve bu vesileyle basketbola başladım. 24 yıldır da lisanslı sportmen olarak devam ediyorum. Engelli gruplarında pürüz durumuna nazaran puan sistemi var. Ağır engelli olanlar 1 puan alıyor, hareket imkanı daha yüksek olanlar ise 4 puan alıyor. Benim puanım ise 1. İç Anadolu coğrafyasından gelen biri olduğumu için oralarda daha içe kapanık biriydim. Spor vasıtasıyla toplumsallaşma imkanım oldu. Van, Hakkari, İstanbul üzere Türkiye’nin dört bir yanına gittik. Sporun daha çok insan tanıma, kendini geliştirme, arkadaşlık edinme üzere birçok katkısı oluyor” dedi.

‘HEDEFİMİZ BİR ÜST LİGE ÇIKMAK’

Skolyoz ameliyatı sonucu 13 yaşında yürüme yeteneğini kaybeden Ramazan Kılıç (30), “İlk vakitler çok düşünceli bir süreç geçirdim. Adaptasyon ve mahzur durumunu kabullenme çok düşünceli bir süreçti. Bunu atlatamıyordum. Sonra basketbolu tanımaya başladım. Çekinerek basketbola başlamak için ekibe geldim. Arkadaşlarla tanıştıktan sonra öz itimadım yerine geldi. Dışarıya daha etkin, rahat olmaya başladım ve hayatın daha keyifli bir yer olduğunu anladım. Dört duvar ortasında tekerlekli sandalyede olduğumda hayat geçmiyordu. Hoş şeyler yapabileceğimi, bu toplulukta basketbol sayesinde öğrendim. Daha sonra basketbol yetmedi, dansa başladık, tekerlekli sandalye dansı yapıyoruz. Yeniden o branşta da Türkiye şampiyonalarımız oldu. Basketbol kadrosu ile maksadımız bir üst lige çıkmak ve şampiyon olmak. Tıpkı vakitte hem spor yapmak hem de spordan keyif alabilmek” diye konuştu.

‘HEDEFİMİZE KADEME KADEME GİDİYORUZ’

Takımın kurucularından olan ve 2 yaşında çocuk felci geçiren ve 10-12 yaşlarında tekerlekli sandalye kullanmaya başladığını belirten kamu işçisi Osman Ertöz (61), “Uzun yıllardır basketbol oynuyorum ve Türkiye’de birinci engelli olarak basketbol oynayan şahıslar ortasındayım. Zira başladığımız vakit dışarıda bize katılmaları için engelli birey arıyorduk. Sporda gençlere çok gereksinimimiz var. Yurt dışına yarışlara gittiğimiz vakit sporda başarılı olan gençlerin, okullara 6 kredi ile başladığını gördük. Türkiye’de de bu türlü hoş örnekler olabilir. Zira bu biçimde teşvik edilen engelli gençler ve öğrenciler spor ile uğraştıktan bir müddet sonra kendi kendine yetmeye başlıyor. Bu nedenle aslında hastanelerde, okullarda sporu baz almamız lazım. Bu formda birçok muvaffakiyete imza atacağımıza inanıyorum. Böylece engelli birey de kendini kurtarmış olur. Gelecekten umutluyum, zira başlarken belirlediğimiz maksada kademe kademe gidiyoruz” diye konuştu.